Stefanie* werkt heel hard voor natuurkunde. Ze neemt alles wat op het bord staat netjes over, zet bij de nummers van alle opgaven van het huiswerk een zinnetje, zet bij het nakijken in een andere kleur kruisjes en krulletjes bij de antwoorden die ze gegeven heeft. Ze komt op tijd in de les met alle spullen bij zich, gekafte boeken, telefoon in de telefoontas, een goed gevuld etui en een keurig schrift.
Ze kijkt misprijzend naar wie in de les zitten te geiten, een rommelig schrift, losse pen en naakt boek bij zich hebben, minimaal aantekeningen maken en weinig aan het huiswerk doen.
Als de toets zich aandient maakt ze kleurrijke samenvattingen. Ze steekt veel tijd in het uit haar hoofd leren hiervan. Ze laat haar ouders overhoren en weet dan precies wat er in de samenvatting staat.
Stefanie is boos. Ze heeft voor de toets een slecht cijfer gekregen. Ze vindt dat ze recht heeft op een goed cijfer, omdat ze zoveel doet. En haar ouders ook, zegt ze. Die komen met me praten op de ouderavond, zegt ze.
Mijn opa zei altijd dat iedereen recht heeft op zijn portie onrecht.
Ds. J.J. van Peperstraten schreef in zijn preek van 13 juli 2019 (<https://zwartepeper.blogspot.com/2019/07/daar-heb-ik-recht-op.html>
"Wij hopen met het gevoel dat we ergens recht op hebben orde aan te kunnen brengen in de chaos van ons leven. "
Een dominee, die helpt je de weg in het leven te vinden.
Maar daar heeft Stefanie nu niet zoveel aan. Stefanie heeft hulp bij het leren nodig. Want natuurkunde is voor haar chaos. En ze wil graag orde, die ze nu zoekt in de kleurtjes en krulletjes.
Ze heeft er recht op dat ik "Teach as you preach", dus haar ZELF in de lessen laat DOEN waardoor ze leert: oefeningen herhalen, stappenplannen, spiekbriefjes en memory-kaartjes maken. Dat ik haar zelf kritisch laat beoordelen wat ze doet, niet met kleurige kruisjes en krulletjes, maar door steeds aan haar te vragen "En? Is dat nou goed? Hoe weet je dat?". Dat ik haar uitdaag zichzelf vragen te stellen. Dat begint bij vragen als "waarom moet dat zo?". En haar die laten beantwoorden, met een klein beetje hulp van mij. Ze heeft er recht op te merken dat leren voor natuurkunde vooral oefenen is. Zoals in "fietsen leren" tegenover "woordjes leren".
En ze heeft natuurlijk recht op goede cijfers. Als ze hard werkt aan de juiste dingen. Want zoals opa ook wel zei: "Je krijgt geen boom omgezaagd door er tegen te spugen. Hoe hard je het ook probeert!"
*Stefanie heet natuurlijk in het echt heel anders…je weet zelf wel wie ik bedoel!